Eerste nachtdienst ooit

24 maart 2016 - Moshi, Tanzania

Ik heb gister dus mijn eerste nachtdienst ooit gedaan. Hier begint de nachtdienst 8pm tot 9am. 13 lange en zware uren. De mensen hier slapen tijdens de nachtdienst als er geen patienten zijn of rouleren om te gaan slapen als het niet zo druk is. Ze hadden mij een bed gegeven, maar ik kon niet slapen. Ik had ervoor gekozen om mijn patient verder te monotoren.

Ik had eerst een patient dat ik elke 15 min aan het monitoren was. Het duurde lang en de baby wou niet verder zaken, ze had dikke meconiaal vruchtwater (erwtesoep). De vrouw was duidelijk al heel moe en had heel veel pijn. Ik had het gevoel dat iets niet goed zat, want de foetale harttonen waren in vergelijking met de registraties voor mijn shift vrij veel gestegen.
De vrouw wou rondlopen en omdat ze een infuus had, ging ik met haar op de gang lopen met het infuusfles in mijn hand. Ik had zeker 2 keer 20 minuten met haar rond gelopen. Daarna had ik haar naar de bed begeleid om weer naar de harttonen van de baby te beluisteren. Toen waren ze 172 slagen per min. Wat tachycard is. De normale waarde licht tussen 110 en 150 slagen per minuut.

Ik had dus de arts gealarmeerd en mijn bevindingen doorgegeven. Hij keek me aan en ging voor letterlijk 3 secondes naar de harttonen luisteren en zei tegen mij dat die ritme nooit zo hoog kan zijn. Ik zei tegen hem dat het zeker wel zo hoog was omdat ik zojuist heb geteld! En toen twijfelde hij en besloot zijn eigen horloge te gebruiken. Zijn blik zei alles....ik had dus gelijk en alles moest klaar gezet worden voor een kijzersnede.

Later tijdens mijn nachtdienst had ik een ander vrouw gemonitord. Ook dik meconiaal vruchtwater.
Om het verhaal kort te maken was alles goed gegaan en de vrouw was klaar om te duwen. De vroedvrouw zei ineens dat ze een episiotomie ging plaatsen omdat haar vagina te strak was (doesn't make sense to me). Maar goed, de ergste was de manier waarop ze de episiotomie plaatste. Bijna loodrecht in de richting van de anale sfincter. Ik had haar verteld dat ze iets meer mediolateraal moest knippen omdat ze anders te dicht bij de anale sfincter komt met alle gevolgen van dien. Een totaal ruptuur (incontinentie).
Ze had toch zo geknipt omdat zij de vroedvrouw was. De anale sfincter is dus deels gescheurt. Heel erg jammer.

Verder gaat het heel goed op de afdeling. Sommige mensen denken dat ik uit Tanzania kom. Vandaag had een anestesist tegen mij gezegd dat ik om iemand lijkt dat uit de westen van Tanzania komt. Zoveel mensen spreken Swahili tegen mij. Vandaag heb ik trouwens mijn 2de Swahili les.

7 Reacties

  1. Urmie:
    24 maart 2016
    Schatje altijd je hart volgen en voor je patiënten blijven opkomen. ben kei trots op je dat je zo reageert. groetjes
  2. Suku:
    24 maart 2016
    Ze moeten wel naar jou leren luisteren
  3. Grabiella:
    24 maart 2016
    Wauw nekka. Leuke verhalen man. Serio kada bes mi lesa mi ta keda asombra. Hopi great meid. Sigi hasi bo best. X
  4. Joywelle:
    24 maart 2016
    Ben trots op je meid je doet het goed en volg je intuïtie heel goed be and stay urself op naar de volgende challenges ❤️
  5. Jeanella:
    24 maart 2016
    Nan tin ku tende di bo si, para riba e kos voral ora bo tin total rason!!! Ta animal e vroedvrouw ei ta ku e no ta kompronde ku no por korta te einan??? e kos ei ta sigi hender e hende ei semper! e vroedvrouw ei no tin yu, ki falte anto??? ta kos ku mester evita e kos ei, ta pa loko ta korta anto???
  6. Hadassa:
    25 maart 2016
    Je bent behoorlijk wat levens daar aan het redden,meid!
    Top meid! Echt top!
    Hope you can bring some SENSE into this 'koppige' voedvrouwke!
  7. Mina:
    27 maart 2016
    Top toppie schat. Je doet het fantastich. Als je terug bent, ben je zoooo veeel ervaring rijker en weet dan ook hoe bepaalde dingen beslist niet moeten. Zet door met je intelligentie en kennis en verslap niet met 'the system'. Stay yourself and act as God given. Love you bunches. xoxoxo