Voedselvergiftiging
20 april 2016 - Moshi, Tanzania
Afgelopen zondag zijn wij met onze docenten uit België voor de laatste keer gaan eten. Had ik maar geen burger genomen.
Al bij de restaurant begon ik me raar te voelen en dacht ik alleen maar aan naar huis gaan. Eenmaal thuis was het echt begonnen, koorts, buikpijn, maagpijn en zeer ellendig voelen. Ik heb zo vaak streetfood gegeten hier, heb nooit verwacht dat ik van een restaurant eten ziek zou worden.
De volgende dag was de meest ellendige dag. De hele dag koorts, overgeven, diaree, buikpijn, maagpijn, misselijk zijn en zeer vermoeid. Ik heb niks kunnen eten en misschien 300ml water op die hele dag binnen kunnen houden. Ja hoor ik was een beetje uitgedroogd.
Ik zou het niemand toewensen. Ik was op punt om naar het ziekenhuis te gaan. Maar gellukig hebben we hier een arts dichtbij. Zij woont twee huizen verder en kwam langs.
Mijn bloeddruk was 160/100 en mijn pols in de 100. Ik voelde mij ellendig.
De goede kleine kliniek was toen al dicht. Naar de KCMC gaan wordt niet aangeraden. Onze taxichaufeur wou mij naar een andere kliniek brengen wat niet zo goed was als de ene dat al dicht was. Gellukig had ik mijn twee verpleegkunige collegas die mij aan hadden geraden om toch thuis te wachten, omdat ze anders zeker een infuus bij mij zouden gaan prikken ( gezien de manier waarop ze dat hier doen. Zeker niet aan te raden).
Ik ben blij dat ik gewacht had. Gister ging het wat beter. Ik kon eindelijk iets eten en meer drinken dan de dag ervoor. Ik had nog wel een gevoelige buik en was soms wat misselijk. In de avond kon ik niet zo veel eten. Ik voelde mij gelijk misselijk na een paar happen en kreeg veel buikpijn.
Ik hoop dat het vandaag beel beter gaat en dat ik morgen weer kan gaan werken.
Al bij de restaurant begon ik me raar te voelen en dacht ik alleen maar aan naar huis gaan. Eenmaal thuis was het echt begonnen, koorts, buikpijn, maagpijn en zeer ellendig voelen. Ik heb zo vaak streetfood gegeten hier, heb nooit verwacht dat ik van een restaurant eten ziek zou worden.
De volgende dag was de meest ellendige dag. De hele dag koorts, overgeven, diaree, buikpijn, maagpijn, misselijk zijn en zeer vermoeid. Ik heb niks kunnen eten en misschien 300ml water op die hele dag binnen kunnen houden. Ja hoor ik was een beetje uitgedroogd.
Ik zou het niemand toewensen. Ik was op punt om naar het ziekenhuis te gaan. Maar gellukig hebben we hier een arts dichtbij. Zij woont twee huizen verder en kwam langs.
Mijn bloeddruk was 160/100 en mijn pols in de 100. Ik voelde mij ellendig.
De goede kleine kliniek was toen al dicht. Naar de KCMC gaan wordt niet aangeraden. Onze taxichaufeur wou mij naar een andere kliniek brengen wat niet zo goed was als de ene dat al dicht was. Gellukig had ik mijn twee verpleegkunige collegas die mij aan hadden geraden om toch thuis te wachten, omdat ze anders zeker een infuus bij mij zouden gaan prikken ( gezien de manier waarop ze dat hier doen. Zeker niet aan te raden).
Ik ben blij dat ik gewacht had. Gister ging het wat beter. Ik kon eindelijk iets eten en meer drinken dan de dag ervoor. Ik had nog wel een gevoelige buik en was soms wat misselijk. In de avond kon ik niet zo veel eten. Ik voelde mij gelijk misselijk na een paar happen en kreeg veel buikpijn.
Ik hoop dat het vandaag beel beter gaat en dat ik morgen weer kan gaan werken.
Wij zijn veilig en met bagage thuis gekomen:-)